19 juni 2022
St. Martin de Ré is heerlijk. Het zijn warme dagen, maar het is een charmant stadje dat gelukkig is voorzien van een hele goede ijswinkel. Dat geeft aanleiding tot ons dagelijks loopje en daarna springen we meteen weer onder de douche. Aan boord wordt ‘t 35 graden: tropentraining. Pas tegen een uur of negen ’s avonds kruipt iedereen, wij ook, weer uit z’n holletje en komt de stad weer tot leven.
Ile de Ré is bekend om twee dingen: Fleur de Sel en gevangenen. Al in de 12de eeuw werden er dijkjes gelegd om basins te creëren voor de zoutwinning. Nog steeds is zo’n 400 hectare in geruik om – handmatig – Fleur de Sel te winnen. En dat kan maar twee maanden per jaar effectief…
In 1681 is onder leiding van Vauban een enorm fort gebouwd en is de stad ommuurd, zodat alle inwoners, inclusief het vee bij dreigende aanvallen binnen de muren konden vluchten. Zoals bij veel eilanden in de buurt waren de Britten weer eens de lastpakken. Belle Île bijvoorbeeld, werd ook door de Britten bezet en later geruild voor Menorca.
Vauban is de grote fortenstrateeg van Frankrijk. Hij was militair ingenieur onder Louis de XIV en je kunt niet door Frankrijk lopen zonder over één van zijn 300 fortificaties te struikelen. Het fort is in 1873 als gevangenis in gebruik genomen en diende jarenlang als doorvoergevangenis naar Frans Guinea. Alfred Dreyfus is vanuit hier naar Duivelseiland vervoerd. Die affaire heeft de gemoederen een tijdje bezig gehouden in Frankrijk.
We fietsen op eigen fietsjes wat rond over het eiland tussen de zoutwinningen door. De Fransen hebben het fietsen trouwens ook ontdekt. Het viel in Bretagne ook al op, iedere tweede winkel lijkt wel een fietsverhuur. Met accu’s dan wel natuurlijk. Een frisse neus halen wil niet zeggen dat het afzien niet tot het uiterste minimum moet worden teruggebracht.
Het is warm en onze timing is niet de allerbeste. In plaats van zoals alle Fransen een lome middagluns te doen, trappen we voort. Morgen willen we alweer verder, en nu is er nog de kans wat van ’t eiland te zien. We houden ’t bij koffie en meegebrachte broodjes. Moeten we toch eens beter gaan doen…