Leixões (Porto), donderdag 28 september 2006
We varen tegen een zuidenwind in naar Portugal. Voor Viano do Castello liggen zoveel visfuiken dat het anderhalf uur lang op een slalomrace lijkt. Deze lobster-pot alley wil je 's nachts liever vermijden. De helft van de markeringsvlaggetjes zijn zwart...
De volgende dagen valt er decimeters regen, maar gelukkig kunnen we dat compenseren door het drinken van liters port. Onze buren helpen een handje mee, dat maakt het heel gezellig. We snuffelen uitgebreid in de porthuizen rond. Ramos Pinto zet ons - heel attent - gechloreerd water voor om de smaakpapillen mee schoon te spoelen. Hun proefglazen zijn laag (geen neus) en te vol. Graham's is daarentegen bereid om een line-up van hun 10, 20, 30 en 40 jaar oude tawny neer te zetten. Daar worden wij heel blij van! Als we de volgende dag terugkomen om de vintages te proeven herkennen ze ons. Vandaag hebben ze niet twee, maar drie vintages open. Smiles all around, en we krijgen nog een privé-tour van de caves als men hoort dat we die nog niet gezien hebben. Dat kan toch niet hoor, al die wijnen consumeren en dan niet de kelder zien.
We blijven uiteindelijk een week in Porto waarin we op ons gemak de interessante huizen aflopen, veel proeven en ook het noodzakelijke aan flessen meenemen. Ondertussen blijft het weer onverminderd slecht. We blijven een middag hangen op de boot omdat er een fel front overtrekt, er breken twee landvasten doordat er flink aan gerukt wordt. We brengen samen met de buren een spinneweb om de boot aan om alles op z'n plaats te houden.
Leixões naar Lissabon, donderdag 5 oktober 2006
Na een week niet-aflatende regen en port proeven klaart het weer op en wordt het tijd om verder te reizen naar Lissabon waar binnenkort familie aankomt. Ook zien we Maarten dan weer eens - die zit permanent in Lissabon. Met 1028 mb op de barometer en 8 knopen wind uit het oosten hoeven we niet lang na te denken: zeil omhoog! Fluisterzeilen met 4,5 knoop onder grootzeil en genua 1. Zo hoort het! Waar ligt die zonnebril ook alweer?
's Avonds tijdens zonsondergang liggen we voor Peniche. Daar liggen rotseilanden een paar mijl uit de kust waar we omheen moeten. Rechts het land, links ervan de scheepsvaartroute. Geen van drie aantrekkelijke opties, dus even opletten. De wind zwakt af met het licht, rollend op de deining zoeken we lichten. De rotsen zijn herkenbaar, maar het rode licht van Peniche is niet te ontdekken. Goed, dan kijken we wel even op de GPS.
Om half zeven komt het licht langzaam terug, en daarmee ook de lobster pots. De lucht is duidelijk vochtiger, een front kondigt zich aan. Met het huidige tempo zijn we tegen die tijd echter al in Lissabon. We ronden de kaap bij Cascais. Niet lang daarna zien we van grote afstand de bekende grote rode brug over de Taag. We pikken op de Taag zelf twee knoopjes stroom mee zodat we in stijl de toren van Belém voorbijglijden. Ha! Op eigen kiel! Dit soort momenten helpen je het idee te geven dat je ergens mee bezig bent. Prachtig, we zijn in Lissabon, en nog op schema ook.
Logstand: 1291 nm
Lissabon, dinsdag 10 oktober 2006
De familie Maas komt aan vandaag en komt een week logeren op de boot. De volgende dag pikken we de toeristentram 28 richting Alfama en pakken op goed geluk in Bairro Alto precies het juiste restaurant voor de lunch (pumpkin-pie toe). We zenden een afvaardiging naar Scheepvaartmuseum en de Torre de Belém. Bekijken de tombe van Vasco da Gama plus kerk. Ook een dagje Sintra staat op het program. Lief, volkomen toeristisch stadje met mooi paleis van de koningen, niet Moors maar met vele arabische accenten. 's Middags naar het wat-je-er-ook-van-vindt-het-blijft-bijzonder Walt Disney paleis op de heuvel. Zus en man lopen wel even naar boven, de rest neemt de bus. Eenmaal boven treffen we geel+blauw+roze+arabische motieven+tweede rijk meubilair+veel meer. Om de week af te ronden gaan we - kan het anders? - port proeven in het Instituto do Vinho do Porto.
Lissabon, zaterdag 14 oktober 2006
Op de steiger komen we mede-vertrekkers tegen. "Hebben jullie al iets te pakken gekregen?" "We kunnen wel een netwerkje delen..." "$#@%!!" "Werkt het bij jullie nog!?" Als een stel internet-junks staan we verloren bij elkaar. Zojuist is de verbinding weggevallen, en dat is Slecht Nieuws. Je hoeft er geen spiffy boot met Inmarsat schotel voor te hebben: ook kleine, roestige bootjes met voor het overige ouderwetse spullen lijken er last van te hebben. De vrijheid die het zeilen brengt is mooi, maar een goede verbinding is nog beter. Mailen, chatten en weerkaarten staan op ieders verlanglijstje.
Lissabon, dinsdag 17 oktober 2006
Als we 's ochtends terugkomen van een boodschap kijkt Arie ons zielig aan. De stuurarm van de windvaan is volledig doorgeknakt. Wij hebben een innige relatie met onze "derde man", dus zoiets voelt alsof een bekende een been breekt. Auw! En: is-i nog te repareren?
Nadere inspectie leert dat het allemaal nog wat ernstiger is. Niet alleen is de alu arm tot brekens gebogen, er is een stuk metaal van het frame afgeschaafd en een robuust handvat is uit het frame geslagen en compleet verdwenen. Dan zien we ook nog een stuk witte verf op de windvaan zitten. Er is dus een boot in onze windvaan gevaren (die achterop de boot zit) terwijl we er niet waren. Dat moet met flinke kracht gegaan zijn, want Arie is een potige jongen die zich niet zomaar een onderdeel laat afdraaien. Wat een misselijke mensen! Gewoon doorgevaren. Dit zullen we zelf moeten repareren want hier onderdelen voor regelen is vrij onbegonnen werk. Nog dezelfde middag gaan we aan de slag.
Lissabon, dinsdag 23 oktober 2006
Na het vertrek van de familie komt er weer slecht weer en dat houdt ook aan. Iedere dag fronten - we zakken maar een avondje door met nieuwe mensen die we op de steiger ontmoeten. Onze tijd komen we wel door, altijd klussen zat. Het radiocontact met de boot die we in Marokko gaan zien is helaas nog niet gelukt. Mailen en SMS-en dan maar. Intussen kijken we dagelijks naar het weer. We zien geen weather window, niet voor het einde van de week maar dat is nog ver weg. Nog maar een weekje Lissabon dan.