Ponta Delgada, São Miguel, dinsdag 24 juli 2007
Uitgezwaaid door de Lientoo en de Klef, waarbij te veel handen te weinig landvasten proberen los te maken, varen we uit richting het vaste land van Europa. Oorspronkelijk stond de zuidkust van Engeland op het programma, maar nu het weer daar zo slecht is, hebben we besloten nog 'even' via Spanje te varen. Na een week wachten op goed weer, en een ervaren bemanning in de vorm van Maarten en Marije, gaan we monter aan onze laatste grote oversteek beginnen.
De overtocht wordt weer een subtiel gevecht met het hogedrukgebied. Er is weinig wind en we zoeken ernaar aan de hand van de barometerstand. 's nachts moteren we veel. Ook miezert het vaak. 's nachts zijn de fleecetruien en -broeken en zeilpakken weer een noodzakelijk kwaad. Europe here we come!
Onderweg hebben we radiocontact met de Vagebond en, eindelijk weer, de Diederik die respectievelijk op weg zijn naar Ierland en Engeland. Op dag vier kan de Spi omhoog, die we een paar uur later in een stevige knoop om de voorstag weten te wikkelen. Pascals stuurmanskunsten krijgen hem weer los. De dagafstanden zijn niet groot, maar de voortgang is gestaag. Het is wel lekker rustig zo zonder golven, zodat er pannekoeken gebakken kunnen worden, boekjes gelezen en sommigen aan hun tan kunnen werken. Op dag zeven trekt de wind aan, nu pal tegen. Dat wordt aan de wind bokken. Vanavond niet uitgebreid koken, en toch maar weer een blik Rough-ioli. Afgaande op de weersvoorspelling maken we uiteindelijk een slag over stuurboord om in minder wind terecht te komen, zodat het leven wat confortabeler wordt. Sneller dan verwacht valt de wind helemaal weg. Gevolg is dat de motor (helaas) weer aangaat, maar in ieder geval is het comfort sterkt toegenomen. We zijn nu zo dichtbij dat we ons over dieselverbruik niet echt meer zorgen hoeven te maken.
Langzamerhand wordt het drukker met andere scheepvaart. Je merkt dat je weer in de buurt van land komt. Zeker de laatste nacht, waarin we de shipping lane bij Cape Finisterre oversteken is het weer opletten. Rond Finisterre lopen 2 northbound en 2 southbound lanes, de ene set voor dangerous cargo en de andere voor gewone goederen. Dat maakt het geheel natuurlijk wel twee keer zo breed. Het duurt ongeveer 5 uur om ze over te steken. Achter ons zien we bliksemflitsen. Maar even hopen dat dat ons niet inhaalt. In de laatste shiping lane ziet Pascal een vuurtorenflits: Land in zicht! Gedurende de nacht duiken er steeds meer lichtjes op: de dorpjes langs de Spaanse kust worden steeds duidelijker zichtbaar. Tussen de (stilstaande) landlichtjes is het goed oppassen op die lichtjes die wel bewegen. Het wemelt van de vissersbootjes die erg dichtbij komen. Marije heeft wel een zeer close encounter met een vriendelijke Spanjaard, die gelukkig keurig wacht tot wij voorbij zijn alvorens zijn visnetten achter ons langs te slepen. De beleefdheidsnormen zijn hier toch echt anders dan we in het Kanaal gewend zijn.
La Coruña, woensdag 1 augustus 2007
In de loop van de ochtend ontwaren we de Torre de Hercules, volgens sommigen de oudste vuurtoren ter wereld. Het is bijna thuiskomen om de haven van Coruña binnen te varen. Dit is tenslotte onze vierde keer. Gelukkig is er niets verandert. Het beloofde nieuwe havengebouw staat er nog steeds niet, dus de douches zitten nog steeds in de vertrouwde containers en we kunnen nog steeds geen diesel in de haven krijgen. De stad is nog even heerlijk, vol met prachtige gebouwen, veel winkels en heerlijke tapastentjes. Het weer is ideaal, lekker warm maar niet te. Helaas moet Maarten snel terug naar huis, maar Marije vergezeld ons nog een paar dagen. We doen een stadwandeling, waarop we typische Coruñiaanse deurkloppers ontdekken en de Spaanse arcitectuur tot ons door laten dringen. Ook beklimmen we eindelijk een keer de Torre de Hercules. Met de bus bezoeken we Lugo, een oud Romeins stadje, waar rondom het oude centrum de stadsmuur nog helemaal staat. In het binnenland is het een stuk warmer dan aan de kust, dus het tempo gaat weer terug naar Caribische normen, maar gelukkig is het stadje zo klein, dat je dat makkelijk in één langzame dag kunt behappen. Na het vertrek van Marije willen we eigenlijk nog wat uitstapjes doen, maar het huren van een auto hiervoor blijkt schier onmogelijk. We beperken ons dus maar tot La Coruña, waar we ons storten op de klerenwinkels en eettentjes. Eigelijk willen we dit relaxte Spanjegevoel niet meer loslaten, maar helaas dicteert het weer ons dat we verder moeten als we voor 1 september thuis willen zijn. Dus sneller dan we willen beginnen we aan de overtocht van de Golf van Biscaje. Als laatste staat diesel tanken op het programma. Omdat er geen pomp in onze haven zit, moeten we naar de pomp in de andere jachthaven ruim een kilometer verderop. En we moeten ruim 100 liter hebben. Dat is niet te tillen. Gelukkig vinden we een winkelwagentje en al luid rammelend kunnen we in een keer lopen alle tankjes weer gevuld aan boord zetten. Nog een laatste Pimientos do Padron bij eigen tapasbar en een laatste goede koffie in eigen café voor we de Golf van Biscaje oversteken.
Trip: 922 nm
Duur: 8 dagen en 4 uur
Gemiddelde snelheid: 4,8 knoop.
Logstand: 10.254 nm