La Coruña, Spanje, 10 augustus 2007
Nog even de zon niet loslaten, dat was de bedoeling van het via Spanje naar huis zeilen, in plaats van rechtsstreeks uit de Azoren het kanaal en de regen in. Die opzet is ruimschoots (pun not intended) geslaagd: zon en tapas zijn in flinke hoeveelheden ingenomen. We wisten van te voren dat het feest maar anderhalve week zou duren. Rond de 10-de wilden we weg zodat we ergens in de laatste week van augustus weer in Nederland zouden zijn.
Nu is het weer niet ideaal voor een tocht over de golf van Biskaye - er hangt een hoog pal boven de golf. Dat verandert niet snel is de voorspelling en dus gaan we toch maar weg. We rekenen op veel op de motor varen en zodoende halen we bij de concurrerende jachtclub met een supermarktkarretje 100 liter diesel (onze eigen marina verkoopt dat niet). Dat is even werken want het is een kilometer verderop. Nu goed.
Vertrek te 10:20 uur. Prachtig zonnig weer en weinig wind. Om 14:05 is het nog steeds prachtig zonnig, maar nu staat er 30-33 knopen over dek uit het oosten, windkracht zeven. Later hebben we zelfs een paar uur een acht. De zee is wild en steil. We zitten in de compressiezone tussen het Iberisch laag en het hoog boven de golf van Biskaye. Dit hebben we op de heenweg ook al meegemaakt en is iets om rekening mee te houden. Het mooie weer en weinig wind slaat 50 mijl uit de kust langzaam om in een forse stroming van zo'n 6-8 Beaufort. Naarmate men verder uit de kust komt raakt men meer onder invloed van het hoog boven Biskaye en neemt de wind weer navenant af.
Al met al geeft deze start ons plan van "rustig inschommelen" een deuk en enigzinds met tegenzin zetten we een derde rif in het grootzeil en plaatsen we de werkfok. Dat brengt wat rust aan boord. We kunnen geen koers op doel (Camaret, Bretagne) houden. Langzaam worden we richting de shipping route gezet tussen Finisterre en de hoek van Bretagne. Steeds meer "grote jongens" komen in zicht. Jammer, daar blijven we liever uit de buurt, maar dit blijft toch de gunstigste boeg om over te liggen. We pakken opportunistisch de meeste mijlen naar het doel. Dat brengt ons sneller uit de compressiezone en bovendien wordt het daarna waarschijnlijk motoren en kunnen we het steven wenden waar we 'm hebben willen.
45 31' N, 8 21' W, 12:00h 11 augustus 2007
De volgende dag brengt ons rustiger weer. Het grootzeil gaat weer volledig de lucht in en de High Aspect wordt gehesen. We kruisen zo'n beetje door de shipping lane. Dat brengt wat afleiding, net zoals de groep walvissen die een paar uur later doodgemoedereerd door dezelfde shipping lane koerst. Ze hebben ook geen idee van voorrang, die beesten. De containerschepen om ons heen hebben dat kennelijk wel, want één voor één wijken ze voor ons. Zeilvaart heeft in principe inderdaad voorrang, hoewel we dat nooit nemen. We koersen voor de avond wat meer weg uit de lane, zodat we tijdens de nacht, als we wat slaperiger zijn, niet meer zoveel verkeer om ons heen hebben. Tegen 23:00 uur 's avonds is de wind op en kunnen we de voorraad met moeite aan boord gebrachte diesel gaan aanspreken. Da's laf opgeven natuurlijk, maar ons schema noopt ons tot vaart houden. Voor aankomend slecht weer willen we in Camaret binnen zijn.
12 augustus 2007
's Nachts slaat de luiheid toe en ondanks toenemende wind duurt het tot 11:30 's morgens voordat er weer zeil gezet wordt. We minderen snelheid, anders komen we in de nacht bij Bretagne aan. We voeren met Arie een kleine discussie over wat nu eigenlijk precies de juiste koers is, maar blijken op het laatst toch de beste argumenten te hebben. Ile de Chaussée wordt het aldus. Dan, te 23:16, land in zicht! Althans, het vuur van Chausséé de Sein. Goed nieuws, we zijn op schema. Later komt het licht van Oeussant erbij. Met het ochtendlicht doen we de aanloop langs Ile de Chaussée naar Camaret. Het is nog dik 500 mijl naar huis, maar het voelt al als thuiskomen. We vinden Camaret uiterst charmant en tevreden knopen we vast aan de steiger, om 11:00 uur.
Trip: 369 nm
Eindstand log: 10.623 nm