Gijon, 29 augustus 2022
Een typische vertrekkersbezigheid: onderdelen zoeken. We bevinden ons in een buitenwijk van Gijon. Hoge apartementenflats om ons heen, geen tourist te bekennen. We zijn op zoek naar hydrauliekolie met de juiste viscositeit. Dat blijkt lastig te vinden, maar het Spaanse winkelpersoneel is uiterst behulpzaam, ook als ze je niets kunnen verkopen. Het betekent wel dat we een aantal adresjes langs moeten die kilometers uit elkaar liggen, voordat het raak is. We zijn erg blij met onze fietsjes, dit was te voet een dagtaak geweest.
Aanleiding voor de zoektocht was een al even typische vertrekkersbezigheid: panne. Onze kiel ging niet meer omhoog. Er bleek uiteindelijk te weinig olie in de pomp te zitten. Dat eenmaal bijgevuld werkte alles naar behoren. We zijn twee dagen verder met testen en delibreren, maar een lekkage werd niet gevonden. De olie moet toch ergens uit gekomen zijn. Onbevredigend.
Uit het raam staren doe je als vertrekker niet veel. Onderhoud, reparaties en shoppen voor onderdelen zijn veelvoorkomende bezigheden. Inkopen doen kost bijvoorbeeld veel tijd. Dat gaat altijd te voet en, omdat we veel ankeren, met de bijboot. Vers brood halen kost minstens een uur. De dagen vullen zich makkelijk zo. Daarnaast moeten er mijlen worden gemaakt. Blijft er tijd over, dan staat er natuurlijk sight-seeing op ‘t programma. Heus, permanent vakantie houden is best nog een klus.
Dat sight-seeing hebben we trouwens na aankomst in Gijon als eerste gedaan, want de auto was al gehuurd. Prioriteiten moeten er zijn, dus de kiel kan wachten. Het weer is omgeslagen dus we rijden in regen en mist door piekende rotsen en riviertjes die diepe kloven snijden in het grijze landschap. Het hoogtepunt, de Fuente Dé, hult zich in dichte mist, dus daar moeten we nog eens voor terugkomen. Hooggebergte met toppen boven de 2600 meter. Het zou ook zo maar Oostenrijk kunnen zijn. Maar dan vlak aan zee.
We overnachten in een gezellig berghotel. Terwijl de frisse berglucht het raam inwaait maken we extensief gebruik van de overvloed aan warm douchewater. Een luxe die we niet vaak krijgen. De vis blijft hier in de bergen ver weg, dus de schipperse kan’s avonds genieten van bergpaddestoelen en grote stukken vlees.
De volgende dag rijden we richting Caín. Middendoor de picos is daar een wandeling te maken die aan te raden is, lopend door een steile kloof, de Garganta Divina. Langs de rotswand is een pad uit de stenen gehakt. Tientallen meters stijl naar beneden loopt een riviertje door de kloof. Echt aux sauvage is het niet, het pad is aangelegd en je bent bepaald niet alleen, maar de wandeling is prachtig. Boven je hoofd cirkelen de roofvogels en onderweg kijken de berggeiten je ietwat verveeld aan en jatten je lunch. Met nog flarden mist tussen de pieken, maar waar de zon geregeld doorheen komt, is het een magische plek.
Gijon zelf weet ons niet zo te bekoren. Een lelijke stad met een dure jachthaven: dan liggen we liever ten anker in een groen riviertje. Maar ja, autohuur & zwaardgezeur, dus vandaar.
Logstand: 1.921 nm