Bequia, St. Vincent, woensdag 14 februari 2007
Met Margje en David gaan we een rondje Grenadinen doen. Eerst nog een baaitje op Bequia: leuke bar aan het strand en er zou een bandje zijn. We zijn bijna de enigen in de baai, een sterk contrast met Admiralty bay hier maar net om de hoek. 's Avonds brommeren we naar het strand. Goede setting hier, als je door de palmbladeren omhoog kijkt zie je de sterren. Prachtig. Aan de bar worden intussen allerlei drankjes gemixd. Rum-punch, bush-whackers & dark-skinned ladies. We proberen er een aantal uit, het bevalt, dus ge-wacked en ge-punched keren we later terug naar de boot.
Chatham bay, vrijdag 16 februari 2007
Terug van weggeweest, in Chatham bay. Deze baai heeft het allemaal: een prachtig strand, een idyllisch barretje en een goede duikplek met veel leuke visjes. We vermaken ons drie dagen uitstekend.
Maar een mens wil altijd meer, dus verhuizen we naar Clifton, waar het water spetterend blauw is. Daaf en Marg waarderen de truuk van de overtreffende trap. Onder water komen we niet alleen ons anker tegen, maar ook een majestieuze rog die in de diepte zweeft. Erachteraan! Het beest gaat naar steeds ondieper water zodat we 'm goed kunnen bekijken. De spanwijdte is ongeveer een meter met een hele lange staart. Voor de vleugels zit een hondekop en daarmee bijt het in de grond. Dat wij in de buurt zijn deert het beest niet. Bijna was dit de meest gefotografeerde spotted eagle ray van Union geweest - we fotograferen ons suf - ware het niet dat we aan boord uitvinden dat de chip niet in de camera zit...
Tobago keys, dinsdag 20 februari 2007
's Ochtends gaan we ankerop in Clifton en het lijkt dat de achteruit het niet meer doet. Dat wordt geweten aan een strak staande ankerketting. Aangekomen in de keys vinden we tussen de boten de perfecte plek voor het rif. Voorzichtig schuiven we over het zand: het is hier ondiep maar je moet wat lef hebben voor een goede ankerplek. Jaa, het lukt - nu achteruit met de boot. In theorie althans, want in de praktijk blijkt de achteruit het echt niet te doen. We zakken af naar waar we wat meer ruimte hebben en prompt wordt "onze" plek ingenomen door een nare charterboot.
Dit is dubbel ongeluk en dat drukt het humeur. David heeft zich echter al toegang verschaft tot de minder toegankelijke delen van de motorruimte en concludeert een kapotte schakelkabel. "Gebeurde bij m'n brommer ook altijd. Niet erg, we schakelen 'm binnen gewoon met de hand".
Daarna neemt het gewone leven weer z'n loop. We flipperen met grazende schilpadden, zitten nog een rog achterna, verzuipen de onderwatercamera, hangen tijden in het aquarium bij het rif. Het eilandje naast ons biedt live leguanen, prachtige voorhistorische dieren. Het eiland zit er bezaaid mee, maar is piepklein. Hoe ze er op komen en overleven is een raadsel. (Het idee van schutkleur hebben ze aardig geperfectioneerd. Je ziet ze niet totdat je zo dichtbij komt dat ze bewegen. Wend je je blik even af, dan ben je ze meteen kwijt.) Boat boys bieden beroerd brood voor boevenprijzen. Dat doen we alleen als de prijs zakt. In een moment van onachtzaamheid kopen we een bloedverse tonijn voor een Nederlandse prijs. Het smaakt er niet minder om.
Bequia, vrijdag 23 februari 2007
We moeten weer door, verder naar Martinique waar Marg en Daaf afstappen. We doen een tussenstop op Bequia waar we de gelegenheid hebben om voor de derde keer afscheid te nemen van neef Marc, die daar nog steeds ligt. De volgende dag gaat het door naar Martinique. We zeilen bovenwinds langs St. Vincent en St. Lucia, die we niet zullen bezoeken. Het duurt een tijd voordat we het zeegat tussen Bequia en St. Vincent uit zijn, met stroom en wind tegen. Dat eenmaal voorbij gaat het hard zodat we voor Martinique zeil moeten minderen om de dageraad af te wachten. Om zeven uur kan bij de aanloop naar Martinique de motor weer aan. Het voelt een beetje aan als een ouderwets stoomschip: de schipper schreeuwt bevelen "neutraal, achteruit!" door het slaapkamerraampje waar machinist David onder het matras met z'n hoofd door een lastig bereikbaar motorluik handmatig de motor in de versnelling zet. Langzaam naderen we zo de kade en om acht uur liggen we vast. Er kon een eitje tussen, volgens Marg.
Comments