5 juni 2022
De zon zakt al aardig naar beneden, het anker komt omhoog. De ankerburen kijken wat verbaasd om. Die dachten aan een rustige avond op het achterdek, maar voor ons wordt het een nachtje doorzeilen. Het is een mooi moment om de kom van Ile de Sein uit te varen, met mooi strijkend licht.
De planning is ideaal voor een nachtelijke tocht. We winnen er een dagje mee, en gelukkig hebben we net voldoende tijd voor Ile de Sein gehad. Het is vlak voor hoog water, het moment om de Raz de Sein te nemen, hier om de hoek. Daarna hebben we een snelle start, met zes uur stroom mee. Er staat iets meer wind dan voorspelt, dus de code zero blijft op de roller. Grootzeil en fok doen meer dan genoeg. Ghosting through the night.
Om ons heen is er kennelijk een race gaande. Er varen een paar kleine bootjes met nummers op de boeg die verdacht snel gaan voor hun lengte. Ze zullen de hele nacht met ons opvaren. Zo heeft de nachtwacht wat gezelschap.
Syl, zoals vaker, gaat als eerste te kooi. We racen voort, 7 à 8 knopen door ’t water. Het wachtlopen gaat heel gemakkelijk. Het is buiten frisjes, dus ik zit binnen op de bank. Dat is comfortabel, er kan zelfs een beetje gesoest worden. Zo worden uren achtereen doorgebracht in een staat die een beetje ligt tussen wakker zijn en indommelen. Het indommelen wordt voorkomen door de timer die iedere tien minuten zachtjes een stuk Schumann laat horen. Te zacht om Syl te wekken, voldoende om de schipper op zijn plichten te wijzen. Een eerste blik op de AIS laat zien of er schepen dichtbij zijn. De volgende blik is buiten, voor alles dat geen AIS heeft. Staat de boot die je ziet op ’t schermpje, dan kan de nadering binnen in de kajuit worden gevolgd. Deze routine maakt het wachtlopen heel dragelijk. Bij aankomst de volgende ochtend zijn we beiden eigenlijk niet eens moe.
De aanloop gaat moeiteloos. We zijn, volgens planning, een uur voor hoog aangekomen. We kunnen direct door de haven in, helemaal naar achteren. De norm is hier om hutje-mutje aan een boei te gaan liggen, maar als je droog kunt vallen, dan is er achterin voor de ankeraar ruim voldoende plek. Er liggen slechts twee andere boten ten anker.
Tijd om om ons heen te kijken. We hebben geen haast met aan de kant gaan, want intussen is het gaan miezeren. Ondanks dat is ook hier het uitzicht vanaf het achterdek uiterst charmant. We liggen naast een zoet chambres d’hôtes met blauwe luiken en een tropische tuin. Als we de boot niet bij ons hadden, zouden we er een kamer boeken.
Trip 80 nm, duur 12h30
Logstand: 600 nm