25 juli 2022 Wat geweldig om deze plek met eigen boot aan te doen. Zo diep zijn we de golf van Biskaje nog niet in geweest. In ons eerste rondje, vijftien jaar geleden, staken we Biskaje in één keer over. Nu mogen we de hele kust van Biskaje verkennen. Feest.
Het bassin d’Arcachon is een binnenzee die grotendeels droogvalt, met een nauwe doorgang die leidt naar zee. Het bassin is grofweg 20 km in doorsnee. Dat geeft een behoorlijke bak water die in zes uur naar buiten geperst moet worden. In de diepe kanalen, nabij de uitgang, is de stroming sterk. Als je ‘nat’ wilt blijven liggen (bijv. ankeren) dan lig je eigenlijk per definitie in een kanaal. De sterke stroming compliceert dingen achter anker, zoals zwemmen en naar de kant gaan. De andere optie is droogvallen. Er is in het hele bassin maar één jachthaven die bezoekers accepteert, die daardoor vaak vol is.
We hebben ‘maar’ een weekje in de baai van Arcachon voordat we door naar Spanje moeten. Daar krijgen we bezoek van Marjet en Corné, maar ook als dat niet zo was, hadden we weer snel verder gemoeten. Het klinkt raar, maar ook als je een jaar de tijd hebt, blijf je ‘haast’ hebben. Als je een plan hebt, moet je nu eenmaal ergens geraken. Hier in Arcachon kiezen we de plekjes die we zeker gezien willen hebben, maar in dit bassin zou je makkelijk meer tijd kunnen doorbrengen.
Na een probleemloze binnenvaart van het bassin varen we direct door naar Iles des Oiseaux, middenin de baai. Het is net alsof we weer op het wad varen, we voelen ons meteen thuis. Prikken geven de paadjes aan waar je kunt varen. Er staan welgeplaatste boeien op de belangrijkste plekken. We draaien de plaat op en gooien het anker uit. Vlotjes, probleemloos, zonder havenstress. Niets beters na een zeereis dan te ankeren op een beschutte plek en het voorlopig even rustig aan te doen...
Even verderop staan de cabanes, hét kenmerk van de baai. Een van de twee is zo vervallen dat je uit de buurt moet blijven, maar van ver af is de verplichte foto gelukkig nog te maken. Het is erg druk met kleine motorbootjes, nu zo tegen hoog water. Tegen de avond zijn die allemaal weer weg en liggen we rustig met slechts een paar andere boten droog op de plaat. Tijd voor een loopje.
De Cabanes op Iles des Oiseaux
27 juli 2022 Arcachon zelf, de stad, is de moeite waard, dus een dagje of wat later willen we naar de jachthaven aldaar. Vergeet het maar, suggereert de vaargids, een ligplaats in het hoogseizoen. We bellen toch en krijgen prompt een plek. Fors tarief voor één nacht, maar dan mag je er twéé blijven, als je daarna maar meteen oprot. Typisch, maar voor ons volledig acceptabel.
De stad bestaat uit vier wijken. Iedere wijk is naar een seizoen genoemd. De winterwijk was in vroeger tijden voor TBC-patiënten een alternatief voor Zwitserland, opgezet door een aantal zakenmensen. Als patiënt zat je er duidelijk warmpjes bij. Het staat vol met erg mooie huizen uit eind 1800. Het is zakelijk geen succes geworden, maar heeft een prachtige wijk opgeleverd. Zo te zien zijn de echt grote exemplaren nu in appartementen verdeeld.
Topper volgens ons is de nabijgelegen dune du Pyla, die bij aankomst van zee ook al boven ons uittorende. Al terugglijdend beklimmen we het duin. Bovenop heb je een prachtig uitzicht over zee, baai en land. Je zou zweren dat het duin hoger is dan beloofde 103 meter.
Dune du Pyla, in zuidelijke richting. Links de naaldbomen, rechts is een stukje van de monding zichtbaar.
Leuke plekken zijn vaak overvol, zo ook hier. We sjokken over de duinkam verder totdat het wat rustiger wordt. Tijd voor de meegebrachte lunch (ja, dat doen we wederom verkeerd, hier in Frankrijk).
29 juli 2022 Weer een dagje later duiken we dieper de baai in. Achterin wordt het steeds ondieper. We zeilen door de kreekjes heen zo lang we kunnen. Dan gaat de motor aan om een goede droogvalplek te zoeken. Er zijn genoeg boten in de omgeving, dat wil zeggen: aan boeien. Wij zijn de enige ankeraar. Weinig varend bezoek, hier in Andernos.
De sfeer hier dieper in de baai is anders. Landelijker. Er heerst een lome rust. Een contrast met dichtbij de mond van de baai, in dieper water, waar de vele motorboten op snelheid voorbij schieten. Hier kun je heel rustig een dagje liggen. Op laag tij strekt de zeebodem zich tot de horizon uit. Het is modderig, zo diep in de baai, dus een loopje bij laagwater zit er niet in.
Tijdens ons verblijf is er steeds live muziek, waar rustig achter anker van te genieten valt. Voor het jazz-bandje roeien we naar de kant: helemaal niet slecht. Het ijsje ook niet.
31 juli 2022 Als afsluiter willen we weer op diep water liggen, dicht bij de uitgang van het bassin. We liggen naast het schiereiland van Cap Ferret. Op zich is dit een spectaculaire plek. Weer de kruidige geur van naaldbomen. De boten liggen tot tien rijen dik vanaf het strand naar buiten. Daar anker je naast. De stroom giert op halftij voorbij. Het is warm, maar het voordeel van deze plek is dat er gezwommen kan worden. Tenminste, als de stroom wat is afgenomen. We flipperen naar het strand om onze benen even te kunnen strekken.
We leren een nieuw soort golf kennen, veroorzaakt door het hectische verkeer van passerende motorboten. De golven zijn niet hoog, maar een kruiszee kan er nog wat van leren. Het is een beetje onrustig ankeren. Gelukkig wordt er ’s nachts niet gevaren.
Volgende dag tuffen we met Ook, onze bijboot, naar land. Ondanks de dichte bebouwing staan er overal naaldbomen. Op een boothelling zetten we onze fietsen af en rijden de bijboot naar boven. Het is onze laatste dag in Arcachon. We koersen wat rond en duwen op een hip terrasje nog een laatste goede lunch in de buik. Dit keer wel zoals het hoort.
Logstand: 1.520 nm