2 september 2022
De voorspelling was een zwakke wind tegen. West op het stuk waar wij naar het westen willen, en vervolgens zuid-west op ’t stuk waar wij naar het zuid-westen willen. Daarbij een gezellige regen, de hele dag door. Er komt een zwak frontje over.
We moeten wel. Er zit een fors laag aan te komen en die blijft vijf dagen hangen. Vervolgens staat een restantje van orkaan Danielle in de planning. Dat geeft allemaal overwegend zuid-westen winden de komende tijd. Tegenwind dus, want wij willen zuidwaarts. Zeilpak uit de kast en au boulot dan maar. We bereiden ons voor op motoren in de regen…
Regenen doet het inderdaad, maar opschieten ook! Dik negen knopen bootsnelheid, al een uur lang. Bij net vijf Beaufort varen we halve wind en het is spuiten. Een fietser zou dit gemakkelijk bijhouden, maar voor een boot is dit heel prima.
Het is erg druk op het water. Allemaal zeiljachten. Het is een internationaal gebeuren. Stuk of vier Nederlanders, maar er zijn ook Zweden, Britten, Fransen, Duitsers en Noren.
We varen op met een Nederlandse boot, de Equinoxe. De blauwe romp steekt prachtig af tegen de grijze luchten. We maken foto’s, wellicht komen we ze later nog tegen.
Dan: een bekende verschijning. De Torre de Hercules doemt op aan de horizon. A Coruña krijgt in de flarden grijs langzaam meer tekening. Nadat we de lange pier en het castelo de Santo Antón ronden, leggen we aan bij de Real Club Nautico aan dezelfde steiger waar we 16 jaar geleden ook aan lagen. We zijn terug! De ‘kristallen stad’, genoemd naar de eindeloze hoeveelheid erkers met grote glazen ramen is een echte werkstad met een heerlijke dynamiek en een enorme hoeveelheid kroegjes en eettentjes.
A Coruña, 6 september 2022 Deze jachthaven is populair. Makkelijk aan te lopen voor wie net de golf van Biskaje heeft overgestoken en een mooie springplank om goed weer af te wachten en ‘de hoek om te gaan’. Kaap Finisterre is berucht om harde westenwinden. Coruña vormt dan een perfecte plek om goed weer af te wachten. Wat ook meehelpt, is dat het een erg leuke stad is.
A Coruña is te ver om in een vakantie te bezeilen. Hier weet je zeker: wie hier ligt, is een vertrekker. Iedereen heeft een grote reis in het verschiet en de blik naar het zuiden gericht. Spreek je ze aan, dan krijg je verhalen over het weer, wat er tot nog toe allemaal kapot ging en verhalen over de dromen die in het verschiet liggen.
Tijd dus voor cliquejesvorming. Dat gaat zonder voorbedachte rade. Aan de overkant van de steiger ligt een cliqueje Zweden. We spreken ze nauwelijks aan. Naast ons ligt een aanzienlijk jacht, veel groter dan het onze (veel geld), maar wel een plastic seriejacht. Zij hebben contact met de even aanzienlijke, en even plastic, catamaran naast hen. Zo zoekt soort netjes soort.
Aan ònze kant liggen een stuk of vier Nederlandse boten. Over en weer wordt er druk gebuurd. Toch even horen hoe het ging. Hoe het zit met het weer. Wat de plannen zijn.
De eenwording van Europa lijkt zo, op de steiger althans, nog niet geheel voltooid. Maar de eerste, voorzichtige verbroedering is een feit.